بسم الله الرحمن الرحیم

در حقیقت ، سالک با گفتن "انّی" ذات فقیر و عین ربط خود را در معرض تابش انوار الهی قرار می دهد و نیازش را در مقابل بی نیاز ، در اظهار ذلت و اظهار انانیت ناتوان خود ، به درگاه خداوند باز می کند ؛ یعنی وجود پر از فقرش را و پوچی و هیچی یا بهتر بگوییم عدم خود را که فقط استعداد گرفتن فیض از فیّاض مطلق را دارد ، به درگاه حق ارائه می دهد . "کل من علیها فان ...."؛ یعنی تمام هستی ، مخلوق و موجودی فانی و از بین رفتنی است و آنچه باقی است آن وجودی می باشد که پرتو وجه رب است . تمام وجود موجود، پرتو است و موجودیتش که حد وجود ست ، تعین و هیچ است و از بین می رود .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: