بسم الله الرحمن الرحیم

فقط یک بیست چهار ساعت دلت را رها کن ، بعد می بینی که در زمینی یا در بلندای آسمان !

یعنی بیست ساعت بگذار دلت فقط بگوید خدا حقه . خدا حقه . خدا حقه ....

و از خدا و آخرت بگو و فقط به آخرت و حقیقت خودت بیندیش و چهار ساعت مابقی بگو : دنیا و توی دنیا باش ؛ ببین که بالا می روی و در پروازی و .. اگر دلت را یک ذره از اشتغالات دنیا جدا کنی ؛ خودش بالا می رود و ...

روح که آزاد شد ، تمام موانع را می شکند ، جوّ را می شکند و بالا می روی ..

در شبهای قدر تو را بالا می کشند ، این شبها اوج پروازه !

اما چون قلب تو جاذبه ی زمین را گرفته ،بعد از اتمام ماه رمضان ، باز دوباره سنگین می شوی و زمین می افتی.

جاذبه ی زمین یعنی چی ؟ یعنی میلها و شئونات و وابستگی های وهمی که قلب تو را متوجه خودش می کند و دل تو را سنگین می کند و قلبت زمینی می شود و هر کاری می کنی و می خواهی بلند شوی ،بالا نمی روی ؛ چون ثقل داری ، جاذبه ی زمین تو را پایین می کشد و دوباره به زمین بر می گردی ....

این زمین خوردن ها و بالا رفتن ها هی تکرار می شود و.....

خدا می داند روزی که زمین را برای همیشه وداع می گوییم ، زمینی باشیم یا آسمانی ؟!!!

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: