علامت اینکه الان زمستان است ، این است که برف و باران ببارد .

اگر برف وباران نبارد ، زمستان صوری است نه واقعی .

یعنی ظاهرا زمستان است و هوا هم سرد است ،

اما این زمستان به حال زمین سودی ندارد ،

 درست مانند شخصی که مسلمان است و فقط وفقط  ظاهر اسلام را دارد ، یعنی یک اسلام صوری دارد و به

 ظاهر نماز وروزه وحجاب و غیره را هم دارد ، اما چون آثار نماز و... را در وجودش نمیتوان دید

 پس او هنوز به مرحله ی ایمان نرسیده و هر عملی هم بدون ایمان که ثمر نمی دهد .

 بله سردی هوا نشان از زمستان است  ، اما آثار زمستان را  < وجود برف وبارن >را نمی توان دید

و هیچ بذری هم بدون آب که ثمر نمی دهد .

قبلا گفتیم ایمان ، عقل را روشن می کند و شخص با این روشنایی ایمان ، خوبی وبدی را از هم تشخیص می

دهد  . ایمان با علم ومعرفت باور می شود وبعد از این باروری، وجود ثمر می دهد. 

< باطن آب ، علم است . یعنی به زمین خاکی باید آب دهی ، اما به زمین وجودت باید علم ومعرفت بدهی >  .

بله مسلمان است و ظاهر اسلام را هم دارد اما چون در بطنش ایمان را ندارد ،

پس نمی توان گفت این اسلام به حالش سودمند است . 

بله هوا سرد است وظاهرا زمستان است اما چون در بطن زمین آب نیست ،

پس نمی توان گفت این زمستان به حال زمین سودمند است .

پس همان گونه که از زمین خشک نمی توان انتظار سبزه وگل و سوسن و غیره

و ذلک داشته باشی به همان گونه هم از قلب ودرون انسانی که فاقد علم

ومعرفت و ایمان است نمی توان انتظار عفو ، ایثار ، اخلاق نیکو و غیره وذلک داشته باشی .

بسم الله الرحمن الرحیم

امروزه بدون واسطه ی کاغذ وقلم وپاکت وتمبر ، کافی است چند دکمه را بزنی تا پیامت ارسال شود .

اما اگر گوشی طرف برای همیشه خاموش باشد ، هرگز این پیام تو را  دریافت نمی کند ،

 چندین سال است از ملکوت برای تو پیام می آید ، اما به علت اینکه گوشی قلبت

خاموش است ، هنوز نتوانستی آن پیام را دریافت کنی .

 حال برای ساعتی

گوشی قلبت را روشن بگذار و ببین چقدر دلت حالش خوب می شود ،

وقتی آن پیام ملکوتی را دریافت کند و .......     

بسم الله الرحمن الرحیم

روزی پیغمبر (صلی الله علیه واله ) شیطان را دید که خیلی لاغر شده بود فرمود ای شیطان چرا اینقدر لاغر شده ای ؟!   گفت یا رسول الله ( صلی الله علیه واله ) 

از دست امت تو چنین شده ام ، به سبب شش کاری که انجام می دهند .

اول : هر وقت به هم می رسند ، سلام می کنند

دوم : با هم مصافحه می کنند

سوم : هر کاری می خواهند انجام دهند ، انشاء الله می گویند

چهارم : وقتی گناه می کنند ، استغفار می کنند

پنجم :ابتدای هر کاری " بسم الله " می گویند

ششم : تا نام شما را می شنوند ، صلوات می فرستند

      " اللهم صل علی محمد وال محمد و عجل فرجهم "

بسم الله الرحمن الرحیم

با توجه به اینکه تو می دانی  ورزش چقدر برای سلامتی ات مفید است ، اگر هر روز از شبکه های مختلف ، برنامه های ورزشی را تماشا کنی و با دوستانت به باشگاه ورزشی بروی اما فقط

ورزش آنها را تماشا کنی ، آیا صرف این نگاه کردن ، جسم تو  از ورزش آنها اثر می گیرد و تو به سلامتی می رسی ؟  نه هرگز !   . پس تو خودت باید حرکت کنی تا با ورزش کردن ،ضربان قلبت

 وگردش خونت تندتر به جریان بیفتد تا جسمت از آن اثر گیرد و در نتیجه به سلامتی دست یابی .

انسانی که به معارف و عالم معنا علاقمند است و دوست دارد به عالم وجودش پرواز کند ، اگر فقط به خواندن معارف  و نشستن در کنار عرفا و بزرگان بسنده کند و آنها را دوست بدارد اما 

دوست نداشته باشد ، عمل آنها را انجام دهد و به آنچه از معارف می داند ، عمل نکند ، این شخص مانند کسی است که ورزش را دوست دارد اما فقط ورزش دیگران را نگاه می کند و خودش

هیچ حرکتی ندارد . حال هرقدر نگاه به ورزش وحرکت دیگران به جسم تو سلامتی میرساند ، همان قدر هم نگاه به بزرگان و دوست داشتن معارف می تواند روح تورا به عالم معنا سیر دهد وبه حیات طیبه برساند .

 پس برای سلوک و رسیدن به قرب خدا باید خودت حرکت کنی ، همچنان که بارها از آیت الله بهجت < رضوان الله علیه > سؤال شده در رابطه با چگونه رسیدن به قرب خدا و کمال وسعادت و بهشت و آرامش و..  فرمودند : با انجام واجبات و ترک محرمات . به آنچه می دانی عمل کن ، آنچه نمی دانی و برایت مجهول است ، معلوم می شود .  

بسم الله الرحمن الرحیم

فرمود لقمان حکیم به فرزندش : پسرم  !

چهار پند تو را می دهم ، به آنها عمل کن

اول : وقتی در میان مردم هستی ، زبانت را نگه دار   

 دوم : وقتی سر سفره ی غذایی ،

حواست به آنچه می خوری باشد

سوم : وقتی در نمازی حواست به دلت باشد

چهارم : وقتی به خانه ی کسی رفتی ،

حواست به چشمت باشد . 

                                  بسم الله الرحمن الرحیم

     چرا نیامدی تا به چشمانت،

          التماس یک نگاه کنم مهدی (عج)!

      چرا نیامدی تابه دیدارت،

          یک به یک را صدا کنم مهدی(عج) ! 

            چرا نیامدی تا به اقتدای تو  ،

           من نماز کنم مهدی (عج)!

                             شعر از ایرانمنش                  

بسم الله الرحمن الرحیم 

 وقتی دزد شبانگاه و در سکوت شب ، بیصدا مغازه ای را می زند ، فردا که صاحب مغازه آمد و

سرمایه ی مغازه اش را محاسبه کرد و دید چه اندازه از مالش را دزد برده ،صدایش در می آید که ای وای چقدر ضرر کردم ! !  

انسان تا زمانی که در دار دنیاست ، شیطان بی صدا در خانه ی قلبش می نشیند و او را در مخالفت

امر خدا وسوسه می کند ، اما همین که از دنیا رفت و اعمالش را به محاسبه بگذارند ،

می بیند که تا چه اندازه شیطان سرمایه ی وجودش را دزدیده ،آنجاست که صدایش در می آید که ای وای چقدر زیان کردم !! .

بین ضرر وزیان  بسیار فاصله است که انشاء الله در جلسات بعد در عنوانی جدا به آن می پردازیم . 

بسم الله الرحمن الرحیم

فرض کن تو امروز باید حاضر می شدی  در یک صحنه ی تأتر که نقش اصلی را داشتی اما فراموش کنی و نروی . یا حضور در یک جلسه ی سخنرانی بسیار مهمی را فراموش کنی و یا

در اثر بیماری ، آمپولی را که باید حتما در وقتش  تزریق می کردی را فراموش کنی که این فراموشی ممکن است منجر به مرگ شود . می بینی که هر چه اهمیت  و ارزش یک کار بالاتر

می رود ،  تاوان وجریمه ی فراموشی آن را باید سنگین تر بپردازی .

امروز اگر در یک محاسبه بخواهیم بدبختی بشر را بررسی کنیم ، می رسیم به غفلت و فرامو شی خود . تمام بلاهایی که امروز بشر به سرش آمده بر اثر این خود فراموشی است . قبلا   

 اشاره کردیم به اینکه ما دو خود داریم : یک خود عالی که روح است و نیازهای روحانی ما   و یک خود دانی که جسم است و خوا سته ها و نیاز های جسمانی . نیاز و غذای هر کدام از این

 خودها را اگر برآورده نکنی ، به صورت خودکار به سمت غذای کاذب می دود . خودت هم بارها این را  تجربه کردی که  اگر در هنگام گرسنگی به جسمت  غذای سالم ندهی ، او برای

رفع گرسنگی با چیپس و فست فود و غیره وذلک .. خود را سیر می کند . وبه همین ترتیب روح هم اگر از غذای خود که معقولات است و معارف و قران و نماز و ... غیره ، دور بماند ، حیاتش به

خطر می افتد . متأسفانه اکثریت ما در این خود مشغولیم و از آن خود غافلیم !  و در این خود فراموشی و غفلت بسر می بریم و خود را در نمی یابیم  چون آن را جستجو نمی کنیم . حال اگر

این خود فراموشی ادامه پیدا کند و ما همچنان در این خود فراموشی به آخر راه برسیم و سرمایه ی عمرمان تمام شود و خود را نیابیم  و دار فانی را وداع کنیم ، در ازای این غفلت وفراموشی

  شما بفرمائید چه تاوان سنگینی  باید پس پدهیم؟؟ ! . 

بسم الله الرحمن الرحیم

اگر ما تمام هستی عالم را یک پازل بگیریم وفرض کنیم که من و تو

و تمام موجودات روی زمین هرکدام به لحاظ رتبه در جایی مخصوص از این پازل قرار گرقته ایم

و به هر کدام از ما وظیفه وتکلیفی داده شده که با عمل به آن وظایف باید آن سهم بندگی را ادا کنیم

تا جایمان در پازل خالی نمانذ وبا این پری به آن جایگاه مورد نظر وبه کمال برسیم .

حال اگر من به آن تکلیفی که به عهده ی من گذاشته شده عمل نکنم ،

سهم وجای من در پازل خالی می ماند و

در نتیجه هم حق خودم را ضایع کردم وهم حق دیگران را !

  ودر ازای این نافرمانی فردای قیامت باید عقوبت شوم . 

اما اگر من سر جای خودم بنشینم و با اطاعت حق ، سهم بندگی خودم را بردارم ،

هم به کل پازل وصل می شوم و به اتحاد در کل می رسم و هم فردای قیامت

درجنات النعیم  ودر باغهای بهشت در نعمت ابدی خواهم بود .

( پس لطف کن سر جای بندگی خودت بنشین و قطره ی وجودت را به دریا هدیه کن

تا تو هم دریا شوی ).