بسم الله الرحمن الرحیم

اگر کسی از روی حسادت به ضرر تو حرفی زد ؛ این حرف بد برای تو شرّ  نیست چون تو اگر در این میدان ، مشیت خدا را بیابی ؛

حتی آن حسادت او برای تو خیر می شود ، همان گونه که شرِّ یزیدیان برای لشکر حسین (علیه السلام ) خیر بود .

رحلت حضرت امام خمینی(ره) بر عاشقان راهش تسلیت باد

بسم الله الرحمن الرحیم

درگیری سپاهیان حسین (علیه السلام ) و سپاهیان یزید ، به سالیان پیش اختصاص ندارد ؛ بلکه سپاه حسین (ع) و سپاه یزید در عالم وجود دائم در حال جنگ و ستیزند . و در درون انسان دائم بین نفس و عقل جنگ است . آن روز حسین (علیه السلام ) به بشریت نشان داد که درگیری اسلام با کفر همیشه بوده و خواهد بود و تا زمانی که بشر زنده است ؛ دائم باید با شیطان و نفس امارّه بجنگد تا به اطمینان و آرامش در وجود و به" نفس مطمئنه " دست پیدا کند . حال هر کس بتواند به این مرحله از نفس برسد به نهایت فوز و رستگاری و به فلاحت و راحتی ابدی دست پیدا کرده است .  

بسم الله الرحمن الرحیم

نباید دشمنان خدا را دوست داشته باشی ، یا اینکه دوستیت را برای غیر دوستان خدا خالص گردانی ؛

پس همانا هرکس قومی را دوست بدارد، با آنان محشور گردد.  (علی علیه السلام )

بسم الله الرحمن الرحیم

باران از آسمان به زمین می بارد ؛ یعنی از بالا به پایین ،نه از پایین به بالا

 آسمان برای باریدن باید ابری شود و در یک روز گرم و آفتابی ، باران نمی بارد .

انسان اگر آسمانی شود ، می تواند آنچه خود دارد به دیگری هم بدهد 

انسان برای آسمانی شدن ، باید در فشارها و الم ها قرار بگیرد  

تا انسان در فشار قرار نگیرد و ابری نشود ، علم از او نمی بارد

بسم الله الرحمن الرحیم

عید مبعث ، عید بعثت از بلندای زمین

عید مبعث ، عید بعث از عالم ادنی تا عرش برین 

شعر از ایرانمنش

بسم الله الرحمن الرحیم

انسان دو بعدی است و دو خود دارد ، یعنی دو من دارد ، یک من دانی  و یک من عالی

افسوس که انسان امروزی فقط به بعد فانی و دانی خود می پردازد و آن خود عالی و جاودان خود را فراموش کرده و

این روند می رود تا او خود را در عذاب الیم قیامت مشاهده کند و ناله ی واحسرتا سر دهد .  

بیناست و فقط با این دو چشم ظاهر می بیند و چشم باطن خود را با گناهان مکرر کور کرده و بصیرت ندارد و حقایق هستی را نمی بیند و از راز درون اشیاء بی خبر است .

چون خود را یله رها کرده و قدم در مخالفت امر خدا گذاشته ؛ لذا آن خود دیگر را از حیات ساقط کرده و او را تا در جهنم ها و عذاب ها کشانده و می کشاند.

گرچه امروز از خود و از راز درون اشیاء بی خبر است ؛ اما فردا خود ، خود را ملاقات می کند و می یابد که تاوان این مخالفت ها چقدر سنگین است . 

بسم الله الرحمن الرحیم

تو وقتی گرسنه ای ، غذا را با اشتها می خوری و این غذا برای بدن تو مفید و انرژی زاست و جذب بدنت می شود . انسان هر چه بیشتر گرسنه باشد ، از خوردن غذا بیشتر لذت می برد  ؛ اما انسانی که گرسنه نیست و تمایل به خوردن ندارد ، اگر به زور و یا از طریق سرنگ بخواهیم به او غذا را بخورانیم این غذا نه به او التذاذ می دهد و نه برای او سودمند است ؛ بلکه این گونه خوردن او را زجر می دهد .

انسان تا گرسنه ی غذای روح نشود و تا تمایل به معارف نداشته باشد ؛ اگر به زور بخواهی به او معارف را بخورانی ، نه تنها از آن هیچ لذتی نمی برد ؛ بلکه شنیدن معارف و حقایق ، برایش ملال آور و نشستن در مجلسی که از معارف گفته می شود ، برای او زجر دهنده است و به هر بهانه ای می خواهد از آن مجلس فرار کند . اما انسانی که گرسنه ی معارف است ،وقتی به او معارف را می دهی ؛ جانش آن را با اشتها و لذت می خورد و این غذا جذب روحش می شود و روح او را رشد می دهد و او بزرگ می شود و چشم به روی اسباب بازیهای پوچ دنیا می بندد . چون چشم دلش به حقایق باز شده و پا به عوالم وجودش گذاشته ، مانند بچه ای که دوران کودکی را به پایان رسانده و به جوانی رسیده و اسباب بازیهای دوران بچه گی اش را کنار گذاشته . 

الان شما که به اختیار خود این معارف را با شوق می خوانید و لذت می برید ؛ اگر یکی از این مطالب را بخواهید به یکی از دوستانتان که اهل معارف نیست ، بازگو کنید ؛ به وضوح می بینید که چون برایش خسته کننده است یا گوش نمی دهد و یا هم وسط حرفتان می دود و حرف را عوض می کند و .. 

بسم الله الرحمن الرحیم

همان گونه که هرگز نمی توان تری را از آب گرفت ؛ همان گونه هم هرگز نمی توان ، شیعه را از مودّت امام (ع ) جدا کرد.

ما اگر تمام جویبارها را بخشکانیم و لوله ها را از آب خالی کنیم، تا تری را از آب بگیریم ؛ فقط توانستیم آب را به جای دیگر انتقال دهیم و با ریختن آب بر روی زمین ، هرگز تری از آب گرفته نمی شود . 

 هرگز کسی نمی تواند مودّت و محبت و راه و روش امام (ع ) را از شیعه ی امام علی (علیه السلام ) بگیرد و او را از مولایش جدا کند . چون همان گونه که تری ، ذاتی آب است و تو نمی توانی ذاتی یک چیز را بگیری ؛ به همان گونه هم مودّت و محبت شیعه به اهل بیت (علیهم السلام ) ذاتی شیعه است و حماقت است کسی که بخواهد لحظه ای شیعه را از اهل بیت (علیهم السلام ) دور کند . 

وقتی ما آب را از لوله ها خالی و بر زمین ، رها کنیم ؛ نه تنها آب هدر نمی رود ، بلکه به هر جایی که ریخته شود ؛ تری آب هم به آنجا منتقل می شود ؛ اگر آب به گل و گیاه ریخته شود ..... در ادامه مطلب با ما همراه باشید..

بسم الله الرحمن الرحیم

هر بلایی که بر تو نازل می شود ؛ متناسب با آن منیتی است که در توست . یعنی خداوند مهربان آن بلا را می فرستد تا روح تو را از آن منیت آزاد کند . مثلا در جایی دستت می سوزد ؛ چون این دست با انگشترها و دستبندها ی گرانبها دلی را سوزانده یا با این دست گناهی مرتکب شدی ، لذا باید آتش مادی این دست مادی را بسوزاند تا آن خیری که از تو رفته باز گردد . آنجا که میدانی باز می شود و آبرویی از تو ریخته می شود ؛ درد و داغی و سوزش این درد ، آن تعلق غیر خدایی که در قلب تو رفته را می سوزاند و قلب ارتقاء پیدا می کند . آنجا که منیت تو از نوع خودبزرگ بینی و تکبر است ، آتش حقیر شدن این منیت را از تو می برد . یعنی میدانی باز می شود و تو حقارت خودت را می بینی و این تکبر از تو می ریزد و قلب صفا پیدا می کند . آنجا که در عشقی شکست می خوری ، قلب تو در این فراق و سوختن  به بی نهایت رشد و ارتقاء می رسد و به دنبال آن صفا می گیرد و عشق حقیقی را به تو نشان می دهند  . به همین گونه وقتی قلب تو رفته رفته در میدان های مختلف زندگی از منیت ها آزاد شد و صفا پیدا کرد و نور گرفت ؛ یک دفعه روی حقیقی دنیا را می بینی و دیگر در هر میدانی گیج نمیزنی ، بلکه سنجیده و درست عمل می کنی .

بسم الله الرحمن الرحیم

شخصی که با فرهنگ و راه و روش شخص دیگری غریب است ، نمی تواند با او هم دل و هم زبان باشد ، لذا وقتی به او می سد ؛ در سلام کردن و رابطه برقرار کردن با او دچار مشکل می شود و باید ادای کسی را در بیاورد که دارد صمیمی سلام می کند ، هرچند که زبانش موفق می شود و کلماتی با صمیمیت بیان می کند ، اما چون حالات او با این کلماتی که زبانش می گوید ؛ دو گونه است ، طرف بالفور می فهمد که حرف او با درونش دو تا است و صمیمیت او ظاهری است .

انسانی که در زندگی تابع راه و روش امامش نیست و با راه و روش امامش ، همیشه بیگانه است و با او سنخیت ندارد و همدل نیست ؛ چون در درونش نتوانسته با امام جانش رابطه ای صمیمانه برقرار کند ، وقتی بر حسب اتفاق یا مصلحت به امام (عج) می رسد و می خواهد به او سلام کند ؛ با حالتی غریبانه و بدون شناخت به او سلام می کند و طرز سلام کردن او با حالات درونی اش متفاوت است ؛ لذا بعد از سلام کردن کاملا گنگ می شود و نمی داند بعد از سلام چه بگوید تا مورد پسند حضرت باشد و امام (عج ) که به درون او اشراف دارد ؛  این دو گانگی را در او می بیند و می داند که سلام کردن او از روی شناخت نیست .