بسم الله الرحمن الرحیم

اسم هر چیز ، علامت و دلیل به سوی آن است که علم و نشانه برای همان شیء می شود . مثلا به ما گفته اند هر کار و حرکتی را با گفتن " بسم الله الر حمن الرحیم " آغاز کنیم و هر عملی که بدون  " بسم الله الرحمن الرحیم" آغاز شود ، ابتر است ؛ یعنی نتیجه و ثمر ندارد . پس موجود با گفتن " بسم الله الرحمن الرحیم " خود را علامت گذاری می کند ؛ اما نه با گفتن " بسم الله " لفظی ، بلکه با حرکت در مسیر " الله " در جلوه ی رحمان و رحیم . یعنی فعل و اندیشه ی سالک ، علامت و رنگ نشانه ی "الله " را در جلوه ی رحیمیت و رحمانیت می گیرد . در حقیقت ، داغ عبودیت حق تعالی را بر پیشانی خود حک می کند و ناصیه اش را تحت عنوان عبد بودن به نمایش می گذارد که فعل و صفت حضرت حق تعالی از او ظاهر شود . 

بسم الله الرحمن الرحیم

تو تا به حال خواب آلودگی و غلبه ی خواب را تجربه کردی که در حین خواب آلودگی نمی توانی کاملا به اطرافت مسلط باشی . یعنی در عین حال که هستی و در جمع حضور داری ؛ اما از اوضاع و احوال اطرافت بی خبری !

گاهی مشغول تماشا کردن فیلمی هستی و در بین فیلم ، هی خواب میروی ، باز بیدار می شوی .هم خودت کلافه می شوی ؛ هم موضوع فیلم را نمی فهمی . اما کسی که کاملا بیدار است ، هم موضوع فیلم را متوجه می شود و هم می تواند در مورد فیلم نظر بدهد ؛ اما تو که در بین فیلم هی خواب می روی و بیدار می شدی ؛ نمی توانی آن فیلم را نقد کنی و نظری هم که می دهی ؛ قابل قبول نیست ، چون واقعیت فیلم را درست متوجه نشدی .

اکثر ما آدم ها در عالم معنا خوابیم ؛ عده ای هم بین خواب و بیداری هستیم و از عالم معنا بی خبریم ؛ گاهی در یک محرم ، رمضان چشم باز می کنیم و بیدار می شویم , اما چون خواب الوده هستیم ، بعد از ماه مبارک باز دوباره روحمان سنگین می شود و چشم بر هم می گذاریم . یعنی گاهی با یک تلنگری ( با یک طوفان شن )  چشم دلمان باز می شود و قدرت او را می بینیم. اما چون خواب بر ما غلبه دارد ، باز دوباره چشم بر هم می گذاریم و ..... خواب می رویم و در بین این خواب و بیداری موضوع اصلی زندگی را ( از کجا آمده ام و به کجا خواهم رفت ) را اداراک نمی کنم و دائم گیج می زنم و نجوای شیطان را که دائم در گوش من " لالایی " می خواند و خواب مرا عمیق تر می کند را از نجوای فرشتگان از هم تمیز نمی دهم و در عین حال که هستم و ادعای ایمان دارم ؛ اما به عالم درون خودم بی خبرم و عمق جریان ( خلقت هستی ) و نقشی که در این سناریو به من داده شده را و جریان فیلم زندگی ام را در نظام کل هستی در نمی یابم . چون خواب آلوده هستم و کاملا به یقظه و بیداری نرسیدم .... 

بسم الله الرحمن الرحیم

نمی شود چون تو خورشید را نمی بینی ؛ بگویی نیست .یک نابینا چون خورشید را نمی بیند ؛ نمی تواند وجود خورشید را انکار کند .کسی که با چشم نمی تواند خورشید را ببیند ، وجودش که می تواند حرارت و گرمی خورشید را حس کند ؛ یا وقتی دارد میوه میل می کند ، عقلش حکم می کند که این میوه از تابش نور خورشید تغذیه کرده که یک میوه ی پخته و رسیده شده . 

حال اگر با این همه دلایل منطقی باز بخواهد وجود خورشید را انکار کند آیا می توان او را صاحب عقل دانست ؟ و به بی عقلی او شک نکرد ؟

ای انسان صاحب عقل ! تو از ضربان و تپش قلبت باید دریابی که کسی در درون تو دارد کار می کند ؛ تا تو زنده بمانی و زندگی کنی ، این همه آثار حیات از آن مهربان زیبا که بی منت بر تو می ریزد ؛ نشانگر آن تابش نور امام (ع) است در تو !!

ای انسان ! تو اگر خورشید و امام جانت را نمی بینی ، حداقل وجود آن را انکار نکن و بی عقلی خودت را ثابت نکن .

 چون تو با انکار کردن خورشید زمان ، "عمی " و کور بودن چشم جانت را اثبات می کنی و ....

پس کور کورانه به دنبال جاهلان و کوران زمانه که با ساز دهنی تو را به سوی خود می کشند ؛ حرکت نکن و در زیر پرچم آنان بر ضد امام جانت سینه نزن و بهوش باش که زمان می گذرد ؛ .. و صاحب زمان  و امام زمان (عج)، امام عصر (روحی له الفداء) انشاءالله خواهد آمد و من و تو سرافکنده و خجالت زده .......

بسم الله الرحمن الرحیم

همه ی ما انسانها در درون و بطنمان علمی داریم که در ما نهفته و مخفی شده و فقط کسی می تواند به آن دست پیدا کند که نفس خود را از آلودگی ها پاک کند . یعنی این علم فقط با پاکی درون بیرون می زند و در هیچ دانشگاهی، هیچ استادی نمی تواند آن را تدریس کند . 

قران می فرماید :" لایمسّه الّا المطهّرون " مس ّ و لمس نمی کنند آن را مگر پاکان . یعنی فقط کسانی می توانند حقیقت و باطن قران را ادراک کنند که پاک باشند .

از  آنجا که قران ، نسخه ی وجودی انسان است ؛ پس کسی که درونش را از گناهان کند،این علم خود بخود از او می جوشد و بیرون می زند . پس کسی که بتواند درونش را پاک کند ؛ علاوه براینکه به بطن درون خودش راه پیدا می کند ؛ بطن قران هم برایش باز و روشن می شود و می تواند به سرّ قران راه پیدا کند و راز هستی  و راز وجود خودش را می یابد .  

ای انسان تو در روی زمین تکلیفی جز تزکیه ی نفس نداری . تو آمدی روی زمین فقط به این دلیل که پاک و مطهر شوی . بعد از تزکیه ، از درون تو را تعلیم می دهند ؛ تا آنچه را که در عالم "ذر" آموخته ای و امروز فراموش کرده ای را به یاد آوری و با معرفت ، حق را بیابی و پرستش کنی .برای همین یکی از نام های قران "ذکر" است یعنی : یاد آوری . اگر تو به قران عمل کنی ؛ آن علمی که در درون داری بر تو مکشوف می شود و تو خودت را به یاد می آوری . کدام خود را ؟ خود عالی!    که در مطالب قبلی عرض شد .

بسم الله الرحمن الرحیم

نقل شده است که حضرت سلیمان (ع) کنار دریا نشسته بود . مشاهده کرد مورچه ای ، دانه ای گندم به دهان گرفته و با سرعت به سوی دریا در حرکت است . همین که به دریا رسید ، قورباغه ای  سر از آب بیرون آورد ، دهان باز کرد و مورچه در دهان او رفت ؛ قورباغه هم در آب رفت و ناپدید شد . سلیمان از این جریان تعجب کرد و پس از ساعتی قورباغه را دید که از آب بیرون آمد و مورچه را از دهان خود خارج کرد ،در حالی که دیگر دانه ی گندم در دهانش نبود . حضرت مورچه را احضار کرد و جریان را از او جویا شد . مورچه عرض کرد :  ...

در ادامه مطلب با ما همراه باشید...

بسم اله الرحمن الرحیم

ولایت ائمه ی اطهار (علیهم السلام) نوری است که سالک را از ظلمات نفس ، وهم و کثرت به عالم عقل و وحدت الهی پیش می برد  : " الله ولی الّذِین امنوا یُخرجهم من الظلمات الی النور "

قابل ذکر است که نور عامّ الهی ، به اراده ی خود خداوند وابسته است و کسی اختیاری در آن ندارد ؛ یعنی اراده و مشیّت الهی به هر چیز که تعلق بگیرد ، از آن نور عام بهره می گیرد و پا به عرصه ی وجود می گذارد . اما نور خاص ، چون پس از ایجاد متعلق می شود ، به حسن انتخاب یا سوء اختیار افراد وابسته است .

مظاهر نور مطلق الهی ، یعنی ائمه (علیهم السلام ) نیز این گونه هستند ؛ یعنی وساطت آنان در افاضه ی نور عام الهی ، مطلق است . همه ی موجودات از آن بهره می برند ؛ اما .... 

در ادامه مطلب با ما همراه باشید ... 

بسم الله الرحمن الرحیم

امام باقر (علیه السلام )فرموده اند :

" من صبر علی مصیبه ، زاده الله عزّا علی عزّه وادخله جنّته مع محمد و اهل بیته "

هرکس بر مصیبتی صبر کند ، خداوند عزّتی بر عزتش بیفزاید و او را با محمد و اهل بیتش (علیهم السلام ) به بهشتش داخل کند .