بسم الله الرحمن الرحیم

اگر تا امروز به رمضان سلام نکردی ، از امروز سلام کن ، چون رمضان ماه نیست حقیقتی است در وجود .

سحر شد و سریع به افطار در وجودمان نزدیک می شویم ؛ دعای سحرت را بخوان که وقت اذان است .

نماز را اقامه کن که وقت گذشت ... باید رفت ...

گفتم نماز را اقامه کن ؛ نه بخوان ، خواندن با اقامه فرق می کند . خواندن با زبان است و اقامه در وجود !

اقامه یعنی نماز را برپاداشتن ، یعنی حقیقت نماز را در وجود خواندن.

اقامه یعنی با نماز یکی شدن و به خدا نزدیک شدن !

تو چقدر به خدا نزدیکی و چقدر از خدا دوری ؟

آنگاه که بی مهابا به گناه چنگ می زنی از او دور می شوی و

آن گاه که در سحر ، وجودت با اشک ندامت یک "الله اکبر " می گوید، به او نزدیکی .... بسیار نزدیک

یا من هو اقرب الیّ من حبل الورید

بسم الله الرحمن الرحیم

الوداع، ای ماه سور عرشیان

 الوداع ، ای ماه خوب   ماه دعا ! 

الوداع ، ای باطن نبض زمان

الوداع، ای همنشین اولیا 

الوداع ، ای مظهر لطف خدا !

الوداع ، ای آخرین دیدارها !

الوداع ! ای مرهم دلهای ما

الوداع ، ای ماه خوبان خدا

شعر از ایرانمنش

بسم الله الرحمن الرحیم

در خبر است که در آخر هر روز از روز های ماه رمضان در وقت افطار حق تعالی هزار هزار کس را از آتش جهنم آزاد می کند و چون شب جمعه و روز جمعه می شود در هر ساعتی هزار هزار کس را آزاد می کند که هر یک مستوجب عذاب شده باشند و در شب و روز آخر ماه به عدد آنچه در تمام ماه آزاد کرده است آزاد می کند.

پس ای عزیز مبادا ماه رمضان بیرون رود و گناهان تو باقی مانده باشند و در هنگامی که روزه داران مزدهای خود را می گیرند تو از جمله محرومان و زیان کاران باشی. پس در این اوقات آخر ماه رمضان بسیار دعا و استغفار کن.

بسم الله الرحمن الرحیم

دل من رفته نشسته

سر جادۀ عشق

تا تو بیایی آقا

به گمانم تو از این

جاده و راه می آیی

گفته ام دل به دل از خانۀ دل

به تمام دلها

که همه گل بگیرند

سر جاده نشینند

 تا تو بیایی آقا

میلاد فرخندۀ منجی دو عالم 

حضرت بقیة الله -روحی له الفداء- بر اهل ولا مبارک

بسم الله الرحمن الرحیم

 آن روز... به شدت باران می‌باريد و من بعد از شنيدن آن خبر تلخ، با عجله از خانه بيرون زدم. درحال دويدن نمی‌دانستم؛ دارم به کجا می‌روم... چه اتفاقی افتاده و چه خواهد شد؟ باران شدت گرفت و غصه نيز در من داشت؛ شدت می‌گرفت. دانه‌های درشت باران همچنان بر من می بار‌يد و من خيس باران! در زير نفس‌های گرم باران، همچنان می‌دويدم.... بناگاه! دستی بر شانه‌ام سنگينی کرد و چتری بالای سرم... امنيت و آرامش را با تمام وجودم احساس ‌کردم و ايستادم. چتر او به رنگ سبز روشن و بسيار آرامش‌بخش مرا از هجوم دانه‌های باران محافظت می‌کرد و گرمی نوازشش مرا از هجوم نگرانی‌های قلبم...؛ صدايی آمد که تو تنها نيستی و ما هميشه با شما هستيم و شيعيان خود را فراموش نمي‌کنيم و همراه گريه‌های شما گريه می‌کنيم...؛ بغضم ترکيد و چشمانم چنان باران باريدن گرفت و اما دلم غرق شادی و شعف که... آقای من! تو با منی و دائم مرا نوازش می کنی..."يا دائم الفضل علی البريّه"، ومن بی‌خبر از تو گاه‌گاهی با نافرمانی از تو قلب تو را رنجانده‌ام... مرا ببخش مولای من!

بسم الله الرحمن الرحیم

از اوج قله تا زمانی که ادامه دارد، لذت ببر

و وقتی نوبت دره فرا رسید، از دره لذت ببر

دره چه اشکالی دارد؟

پایین بودن چه اشکالی دارد؟

آن به معنی استراحت است. قله یعنی هیجان

و هیچ کس نمی تواند مدام در هیجان باشد.

ولادت امام حسین(ع) و حضرت ابالفضل(ع) و

امام سجاد (علیه السلام) بر همگان مبارک

رسول خدا(صلی الله علیه واله وسلم) فرمودند:

صلوات بر من و بر اهل بیت من نفاق را از بین می برد

عید مبعث بر همه مسلمانان جهان مبارکــــــــــــــــــ

بسم الله الرحمن الرحیم

هر کاری آثاری دارد. یعنی به دنبال هر کاری یک آثاری نمودار می شود. وقتی میوه می خوری یا موادی که حاوی ویتامین است را مصرف می کنی؛ بعد از مدتی آثار ویتامین را در جسمت می بینی مثلاً: آثار «ویتامین آ» را در بینایی چشمت می بینی. این غذای جسم است که با مصرف درست بدن تو رشد می کند.

روح ما هم مانند جسم باید غذا بخورد تا رشد کند، وقتی تو نماز می خوانی یا روزه می گیری یا حج بجا می آوری؛ باید آثارش در عملکرد تو نمایان شود. مثلاً اگر قبلاً دروغ می گفتی یا اهل غیبت بودی یا به پوشش در مقابل نامحرم بی اهمیت بودی، بعد از ماه مبارک یا بعد از انجام حج یا بعد از چند سال نماز خواندن باید امروز آثارش را در خودت و اصلاح نفست ببینی. اگر چنین نیست و هنوز با وجود نماز و روزه و .... می بینی هنوز همان آشی و همان کاسه و هنوز تو همان آدم سابقی با همان رذایل اخلاقی که داشتی پس بدان که روح تو تا امروز گرسنه مانده و اگر امروز به فریاد روحت نرسی فردا در عذاب الیم جهنم..... و با دردها و .....  نالۀ واحسرتا...

بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم

اعتکاف سه روزه،

  در حقیقت سه سفر روحانی و وجودی است:

سفر "من الخلق الی الحق" که در مسیر توحید فعلی انجام می گیرد.

سفر دوم که سیری باطنی در وجود است و با گذر از توحید فعل در مرحلة صفات انجام می شود

و در آن قلب از رذائل نفسانی به سوی تخلق فضایل حرکت می کند

و سفر سوم که تخلق نامیده می شود و سالک در آن از خلق جدا و به حق زنده می شود.

با اتمام اعتکاف این سیر تمام می شود و معتکف برمی خیزد تا

سفر آخر یعنی:

" من الحق الی الخلق مع الحق" را آغاز کند و خود نوری برای دیگران شود.

(کتاب رجب "شهرالله" برگرفته از سخنان سرکار خانم فاطمه میرزایی آذر)